De Turkse onderzoeksjournalisten Ahmet Şık en Nedim Şener zijn vrij. Na een jaar gevangenschap besloot de rechter dat er te weinig reden was om hen nog langer vast te houden. De reden van de arrestaties was dubieus, evenals de vrijlating, aldus NRC-correspondent Bram Vermeulen. Maar van die dubieuze beschuldigingen zijn ze nog niet af. De zaak komt in juni voor.

In Turkije zitten meer dan 100 journalisten vast. De meeste beschuldigingen luiden: lidmaatschap van een verboden 'terroristisch' organisatie. Zo ook Şık en Şener, twee gerenommeerde onderzoeksjournalisten. Şık sprak ik vorige week kort na zijn vrijlating. Na de moord op journalist Metin Göktepe in 1996 ontmoette ik hem voor het eerst. Sindsdien hebben we regelmatig contact. Vorig jaar januari spraken we nog af gezamenlijk een project te doen over een dorp in Oost-Turkije, waar veel verminkte mensen leven die in aanraking waren gekomen met verdwaalde landmijnen. Şık had hier eerder een heel bijzonder fotoboek over gemaakt.

Şık en Şener zijn al meer dan 20 jaar bezig met onthullende journalistiek. In al die jaren hebben ze last gehad van zittende regeringen, die die onthullingen liever onder het tapijt hadden willen houden. Niet alleen onder de huidige AKP-premier Erdoğan, maar ook onder allerlei andere politiek gekleurde regeringen werd Şık (meestal korte tijd) gearresteerd. Hij heeft vele rechtszaken achter de rug en daar heeft ook het leger een kwalijke rol in gespeeld.

Toen ik Şık vorige week sprak, zei hij: 'Je hoeft mij niet persoonlijk te feliciteren, want de arrestatie was sowieso onterecht. Bovendien zitten er nog meer dan 100 collega's vast. Zolang de persvrijheid in Turkije wordt onderdrukt, voel ik me niet vrij.' Vanmorgen las ik over de gedwongen sluiting van de Koerdische krant Özgür Gündem, 'wegens propaganda van terrorisme'.

Ik denk aan Ahmet Şık, die sinds zijn vrijlating alweer een aanklacht heeft ontvangen voor de publiekelijk gedane uitspraak: 'Zolang de persvrijheid in Turkije wordt onderdrukt, voel ik me niet vrij.' Hoeveel jaren gevangenschap zouden hier nou weer voor staan? Şık, Şener en al die andere gevangen journalisten kunnen deze strijd niet alleen voeren. Zij hebben solidariteit nodig van journalisten die weten wat persvrijheid betekent. Zie>>