Zara weet niet of ze over is. Ze zwerft, zoals elk jaar, sinds eind maart met haar familie al werkend door haar land. Volgende week gaat ze weer naar school, dan hoopt ze dat ze de lesstof een beetje kan begrijpen. Want de school is al een maand aan de gang.

Zo’n 180 miljoen kinderen in de wereld werken. Leerplichtige kinderen die gedwongen zijn met stenen te sjouwen, tapijten te knopen, schoenen te maken, papier te verzamelen of grond te bewerken. Bekende landen waar kinderarbeid plaatsvindt, zijn India, China, Ghana en Zimbabwe, waarover al vele rapporten zijn geschreven. We voegen er nog eentje aan toe: Turkije.

Zara uit het oost-Turkse Urfa is 9. Ze werkt, omdat haar ouders permanent in armoede leven. Ook haar broer Turgut werkt, terwijl hij vermoedelijk nog maar 13 is. Haar jongere zusje Dilan (7) en broertje Müslüm (5) passen op hun nomadetent, terwijl het hele gezin aan het oogsten is. Soms zijn dat linzen, soms tomaten of katoen. In augustus vertoeft het gezin met grote groepen seizoenswerkers in het Zwarte Zeegebied, waar dan de hazelnoten worden geplukt.

Volgens de Turkse onderwijsvakbond Eğitim Sen weet 10 procent van de leerplichtige kinderen in oost-Turkije niet of ze over zijn. Ze behoren net als Zara tot de groep seizoenswerkers die in de periode van maart tot oktober hun jaarsalaris proberen te verdienen.

Voor deze ‘Kinderen van het Seizoen’ zijn we al twee jaar aan het werk. Ze figureren in de documentaire die rond de Dag van de Rechten van het Kind de première beleeft. In de hoop dat hun situatie op de politieke agenda belandt van zowel de Turkse regering als alle internationale ngo’s. Want alle kinderen horen op school te zitten. Ook Zara.