(Uit: Mondiaal FNV website)
Hij staat inmiddels weer voor de klas, na 6 jaar algemeen secretaris van de Turkse onderwijsvakbond Eğitim Sen te zijn geweest. In die 6 jaar werd Mehmet Bozgeyik vervolgd, gearresteerd en gevangen gezet, net als zijn vakbondscollega Sakine Esen Yılmaz en vele anderen. Ruim 9 maanden later werden ze op borg vrijgelaten en pakten ze hun vakbondswerk weer op. Op 30 mei ontvingen zij de FNV Vakbondsprijs 2015, die Bozgeyik in zijn eentje in ontvangst moest nemen. Sakine, die tegenwoordig algemeen secretaris van Eğitim Sen is, heeft een uitreisverbod. Vakbondswerk in Turkije is heel zwaar. Lees meer>>

(Uit: P+)
Ze is allergisch voor het begrip human resource management (HRM). “Dan zie je mensen als een bron van economische meerwaarde. Beter is: human relations of personeel. De mens als mens beschouwen en over de grenzen van de organisatie heen denken.” Lector Tonnie van der Zouwen, die op Hogeschool Avans het thema Sustainable Working and Organising voor haar rekening neemt, zet personeelsbeleid in een groter geheel. Ze laat haar blik gaan over de serie HRM en MVO-management die P+ in de vorige afleveringen plaatste. Lees meer>>

(Uit: Mondiaal Magazine)
Vervolgd, gevangen gezet en mishandeld. Dat overkomt veel vakbondsleiders in Turkije, waar de vrijheid van vakvereniging slechts op papier goed geregeld is. Dit jaar ging daarom de FNV Vakbondsrechtenprijs naar Mehmet Bozgeyik en Sakine Esen Yilmaz van de Turkse onderwijsbond Eğitim Sen. Alleen de eerste had toestemming om naar Nederland te reizen en de prijs uit handen van FNV-bestuurder Leo Hartveld in ontvangst te nemen. Lees meer>>

(Uit: Mondiaal Magazine)
Zijn hart ligt bij de strijd tegen kinderarbeid, maar hij regelt geld voor allerlei projecten van FNV Mondiaal. FNV Industriebestuurder Henk Korthof (1953) heeft in voorbereiding op cao-onderhandelingen geld voor internationale solidariteit vaak op zijn voorstellenbrief staan. “Ik heb vaak ‘nee’ gehoord op het doneren aan een project van FNV Mondiaal, maar ook prachtige afspraken kunnen maken.” Lees meer>>

(Uit: Precarious Work.org)
Low pay, dangerous working conditions and exploitation. Qatar is the world leader in precarious work. "Migrant workers are exploited in Qatar", says Aai Bahadur Khatri, who worked in this Middle Eastern country until last year. He is an activist in the Nepalese trade union Gefont and would like to return to Qatar to continue his trade union work, which is badly needed. Read more>>

(Uit: Mondiaal Magazine)
Het internationale werk stroomt bij Dick de Graaf (1945) door de aderen. Dat kan niet anders: vanaf zijn studententijd is hij al actief in talloze projecten en organisaties. Al vijf jaar neemt hij de internationale cacao-sector op sleeptouw richting duurzaamheid. Waarom? “Omdat het onaanvaardbaar is dat mensen in armoede geboren worden en daar niks aan kunnen doen. In het belang van iedereen moeten we hier tegen strijden.” Lees meer>>

(Uit: Precarious Work.org)
Domestic workers in Peru face a lot of problems. As well as having no employment contract, they work long hours and have no access to education, as they live at the home of their employers and do not have the time. They do not receive paid annual leave or other supplementary payments. It is rare for their employers to pay health insurance. This is a very poor group of workers who find it difficult to improve their working conditions. Lees meer>>

(Uit: P+)
Klimaatneutraal reizen, het kan. Want in 2018 rijden alle NS-treinen op groene stroom. En die stroom wordt niet van de huidige markt gehaald, maar komt dan van nieuw gebouwde windparken door energieleverancier Eneco. Initiator van dit beleid is Carola Wijdoogen (1966) van NS, MVO-manager van het Jaar 2014. "Een optie was zelf te gaan investeren in windparken, maar de ngo's en stakeholders met wie we in gesprek waren, zeiden: zet je inkoopkracht in om te zorgen dat energiebedrijven zelf gaan investeren in groene stroom." Lees meer>>

(Uit: Mondiaal FNV Website)
Journalist en documentairemaker Mehmet Ülger moet op 21 januari voor de Turkse rechtbank in Istanbul verschijnen. Reden is dat hij op 24 september 2013 foto’s heeft gemaakt tijdens een rechtszaak tegen een andere Turks-Nederlandse journaliste die al 7 jaar vastzat. De NVJ en de Europese Federatie voor Journalisten EFJ hebben op 19 januari een verklaring uitgedaan, waarin ze de arrestatie en vervolging ‘zeer alarmerend’ noemen en ‘in strijd met de persvrijheid zoals vastgelegd in artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM)’. Lees meer>>

(Uit: 'Van Anatolië tot Tulpenland')
Nederland bood hem kansen, die hij misschien in Turkije nooit had gekregen. Ayhan Özsöylemez kwam in 1965 als ongeschoolde gastarbeider naar Nederland. Hij was 25 jaar en leerde zichzelf via een Duits taalboek Nederlands. Toen besloot hij een sociale opleiding te gaan doen en werkte hij tot aan zijn pensioen in de hulpverlening. Hij heeft alle kansen genomen die hem door de migratie werden geboden. Maar: “Ondanks het feit dat wij als ongediplomeerde arbeiders succesvol waren, kan ik wel zeggen dat de bedrijven ons hebben uitgebuit.” Lees meer>>