Twee generaties journalisten: 'Alles gaat sneller en er zijn geen pauzes'

(Uit FNV Magazine)

Het was geen roeping uit haar tienerjaren, maar toen ze eenmaal had gesnuffeld aan het vak Bladenmaken, wilde Sanne Riepema (33) op een redactie werken. Voor Hans Nijenhuis (59) stond het al jong vast dat hij de journalistiek in ging. ‘Het werk is er leuker op geworden.’

Een dag voor dit interview op de redactie van het AD in Rotterdam is Hans Nijenhuis zelf onderwerp van het nieuws. Samen met een fotograaf wordt hij op 13 oktober aangehouden in een busje waarin hij met actievoerders van Extinction Rebellion naar een klimaatdemonstratie reist. Twee dagen eerder is Volkskrant-journalist Mac van Dinther ook al opgepakt. ‘Eén keer is een incident, drie keer is een trend’, zegt Hans. De journalistenbond NVJ heeft een klacht ingediend bij de politie.

Het is de spannende dynamiek bij een dagblad. Hans kent het klappen van de zweep, hij zit al 35 jaar in het journalistieke vak. Sanne Riepema draait wat korter mee. Vanaf 2011 werkt ze bij DPG Media (uitgever AD) en sinds drie jaar in een relatief nieuwerwetse functie: paid content specialist. Ze coördineert de artikelen op de website die achter een betaalmuur zitten op inventieve wijze. Ze regelt niet alleen de online opmaak, maar ook de koppen, test ze uit bij het lezerspubliek, kiest de winnende kop en serveert ze uit via kanalen zoals sociale media. ‘Zo’n artikel kan dankzij een goede kop en foto van slecht gelezen doorschieten naar kliktopper, zoals wij dat noemen.’

Hans was tot enkele maanden geleden Sannes hoofdredacteur. Hij raakte steeds enthousiaster over de manier waarop Sanne journalistieke verhalen uitzet. ‘Toen we online gingen, publiceerden we de belangrijkste artikelen in de ochtend, want dat is wanneer mensen ook onze papieren krant lezen. Maar lezers zijn op onze website in grootste getalen om negen uur ’s avonds en blijven er dan ook het langst. Dankzij de data die Sanne verzamelt leren we dat het gedrag van mensen online anders is dan het gedrag van een printlezer.’

SUCCESSEN DELEN

Het roer ging dus om. Lange verhalen verschijnen nu bijvoorbeeld aan het begin van de avond, wanneer mensen meer tijd nemen om te lezen. ‘Dat is wat mijn generatie nog nooit had gedaan en wat Sanne zelf heeft uitgevonden en voor haar gesneden koek is’, zegt Hans. ‘Dat tekent ook hoe het vak eigenlijk veranderd is.’

Hans werkt tegenwoordig als klimaatjournalist. Sanne: ‘In 2012 bestond de onlineredactie vooral uit oudere collega’s. Die zaten mij weleens heel erg tegen. Pas toen we gingen uitleggen hoe de online wereld eruit ziet, kreeg ik ze wel mee.’

Een ‘evangeliserende reis over de redactie’, noemt Hans de rondgang die hij met Sanne maakte langs redacteuren om uit te leggen hoe de online wereld werkt. ‘We spraken steeds met vijftien mensen. Ik vertelde over de strategie van het AD en Sanne legde uit hoe een verhaal een ‘gouden’ verhaal kan worden dat veel beter gelezen wordt.’ Sanne: ‘Successen delen, dat heb ik van Hans geleerd. En uitleggen hoe het zit; Hans kan heel goed vertellen. Dat wil ik nog wel van hem leren.’

NEUS IN ANDERMANS ZAKEN

Waarom kozen zij voor het vak journalist? ‘Omdat mensen geen goede besluiten kunnen nemen als ze geen goede informatie hebben’, zegt Hans. ‘Ik denk dat het een emancipatoire werking heeft als mensen informatie hebben. Daardoor maak je ze sterker. Een andere reden is dat het gewoon leuk is om je neus in andermans zaken te steken.’

Hij wist al als tiener dat hij journalist wilde worden. ‘Toen ik op de middelbare school zat ben ik een keer bij een mevrouw die bij NRC werkte langsgegaan en heb haar gevraagd: hoe krijg ik uw baan? Zij zei: ‘Je moet gaan studeren. Het ambacht leren we je wel, maar je moet leren denken.’ Al studerende leer je veel mensen kennen en dat is ook handig in dit vak. De minister van nu kan zomaar een voormalig dispuutgenootje zijn. Dan weet je, die staat ’s avonds ook gewoon in z’n onderbroek.’

Sanne kwam er tijdens haar opleiding achter dat ze tijdschriften leuk vond. ‘Wij hadden vroeger in ons gezin het AD, maar ik las lange tijd nooit een krant. Ik had gewoon geen interesse voor nieuws. Mijn ouders zeiden steeds: lees die krant nou. Je kunt niet meepraten. Tijdens mijn opleiding Media en Entertainment Management kwam ik er pas achter dat ik schrijven en foto's bewerken leuk vind. Ik liep stage bij NL10, het uitgaansblad van Rotterdam, in hetzelfde gebouw als het AD. Altijd als ik naar m’n stageplek ging, dan zei ik tegen mezelf: ik wil later bij het AD werken.’ Lees verder>>